Śpiewak Śląski to najstarszy (i jedyny) w Polsce kwartalnik poświęcony działalności chórów amatorskich. Ukazuje się od 1920. Wychodził w latach 1920-1947, a po długiej przerwie od 1985 do dnia dzisiejszego. Dokumentuje bogatą działalność społecznego ruchu muzycznego. Śpiewak Śląski ma postać papierową i jest rozsyłany do członków Śląskiego Związku Chórów i Orkiestr. Obecnie redaktorem naczelnym Śpiewaka Śląskiego jest Andrzej Wójcik. Pełne archiwum Śpiewaka jest dostępne w zbiorach Śląskiej Biblioteki Cyfrowej (link poniżej), część współczesnych numerów udostępnia również portal Chórtownia, natomiast w formie papierowej prenumeratę można zamawiać w siedzibie Zarządu lub poprzez wypełnienie i przesłanie drogą mailową "Druku Zamówienia", znajdującego się w zakładce "Związek" - "Dokumenty do pobrania"
Idąc z duchem czasu uruchomiliśmy nowoczesną stronę WWW z aktualną listą zespołów, które każdy chór lub orkiestra mogą sami edytować. Od tego roku można będzie składać sprawozdania przez internet! Jest też statut, zaproszenia i relacje z imprez, archiwum Śpiewaka Śląskiego oraz zasady przyznawania nagród i odznaczeń. Strona działa w urządzeniach mobilnych i ma wygodny system CMS do zarządzania treścią.
Tematem numeru jest 45-lecie Zabrzańskiego Chóru Młodzieżowego Resonans con Tutti. W numerze 2016/2 m.in.: felieton "A moje westchnienia stały się chórem słowików ", relacja z VII Przeglądu Chórów Okręgu Tarnogórskiego ŚZChiO, "Kij w mrowisko, czyli niewesołe refleksje zjazdowego bywalca" i inne ciekawe materiały
Tematem numeru jest Feliks Nowowiejski - patron roku 2016, któremu chóry to i owo zawdzięczają. Oznacza to, że powinny przypomnieć sobie Jego utwory i włączać je do programów koncertowych. W wydaniu bieżącym prócz kroniki wydarzeń i ciekawostek z przeszłości ruchu chóralnego znajdują się też materiały nadsyłane przez poszczególne zespoły.
Śląski Związek Chórów i Orkiestr jest spadkobiercą i kontynuatorem dzieła Związku Śląskich Kół Śpiewaczych, zapoczątkowanego 18 kwietnia 1910 roku w ówcześnie pruskim Bytomiu z inicjatywy tamtejszego aptekarza, śpiewaka chóru „Jedność” i działacza „Sokoła”, Michała Damiana Wolskiego. Uczyniono to „celem wzajemnego wspierania się w trudnych warunkach, w jakich się wówczas wszystkie niemal towarzystwa śpiewackie znajdowały”.
